تاثیر مدیریت ذخیره گاهی بر تنوع گونه های گیاهی (مطالعه موردی: ذخیره گاه گلابی وحشی چم حصار دلفان)

ذخیره گاه‌‌های جنگلی یکی از مهمترین روش های مدیریت بوم سازگان در سامانه‌های‌ حمایتی ایران می باشد. آگاهی از اثرات این مدیریت می تواند راه گشای مدیران در زمینه ادامه این روند یا تغییر و چرخش به سوی سایر سامانه‌های مدیریتی باشد. برای تعیین اثرات این نوع مدیریت بر تنوع گونه های گیاهی چوبی و علفی در نواحی داخلی (مرکزی و پیرامونی) و خارجی ذخیره گاه گلابی -وحشی چم حصار دلفان پس از تعیین واحدهای شکل زمین مشابه در هر ناحیه، با آماربرداری کاملا تصادفی تعداد 18 قطعه نمونه 1000 مترمربعی (20×50) برای اندازه گیری پوشش درختی- درختچه ای و در داخل هر قطعه نمونه 3 زیر قطعه نمونه (در مجموع 54 زیر قطعه نمونه) 4 متر مربعی (2×2) برای اندازه گیری پوشش علفی انتخاب و برداشت شد. با استفاده از این داده‌‌ها شاخص‌های غالبیت، غنا، یکنواختی و تنوع در هر ناحیه محاسبه و مقایسه گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که حمایت و حراست در سیستم ذخیره گاهی مورد بررسی در کوتاه مدت (حدود 6 سال) بر روی گونه های درختی- درختچه ای به علت عمر طولانی شان نسبت به گونه های علفی تاثیری نداشته و بهبود شرایط رویشگاهی حاصل از مدیریت اعمال شده در طی دوره تنها باعث افزایش میزان تاج پوشش درختی- درختچه ای گردیده است. مدیریت ذخیره‌گاهی باعث افزایش غالبیت، غنای گونه‌ای، کاهش یکنواختی و کاهش تنوع زیستی گونه های علفی شده است.